Sinds de komst van het internet is onze samenleving fundamenteel veranderd. Het internet is in ons alledaagse leven verweven geraakt. Maar we verliezen de bronnen en informatie van de aanvang van ons digitale leven. Vergelijkbaar met hoe in het verleden bronnen van televisie, kranten en andere media verloren zijn gegaan.
Kun je nu nog duidelijk maken hoe het internet er uitzag toen het ontstond? Wie de gebruikers waren? Hoe het gebruikt werd? Er is een grote hoeveelheid digitaal materiaal beschikbaar uit de beginperiode van het internet dat nog onontgonnen is.
Digitale bronnen verouderen echter snel, verborgen onder nieuwe codes en veranderde interfaces. De vergelijking met archeologie gaat op: oude systemen en interfaces moeten ‘opgegraven’ worden. We doen te weinig om ons digitale leven te bewaren voor de toekomst, waardoor we cruciale informatie kwijtraken.
Met "De Digitale Stad herleeft" hebben Waag, Amsterdam Museum, Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid en Universiteit van Amsterdam dit probleem aangepakt. In deze samenwerking tussen musea, innovatoren, creatieve industrie, archief en wetenschap hebben we De Digitale Stad (DDS) voor huidige en toekomstige generaties bewaard en ontsloten, en delen we nieuwe inzichten en methodes voor het werken met en bewaren van ons cultureel digitaal erfgoed met wetenschappers, erfgoedprofessionals en historici.
Publicatie en manifest
Om onze bevindingen te delen en het digitale erfgoed van DDS in perspectief te plaatsen hebben we een viertal Hacking Heritage Labs bijeenkomsten georganiseerd. In ons onderzoek naar het opgraven en tentoonstellen van digitaal erfgoed was DDS onze belangrijkste casus. Daarnaast zijn de resultaten van deze expeditie gedeeld in de vorm van een publicatie en manifest (zie onder publicaties).
Aan dit project ging een eerdere zoektocht naar overgebleven materiaal van de DDS vooraf. Zie hiervoor het project 'Archeologische Dienst DDS'.
