De vijfde editie van de BioHack Academy werd afgesloten met eindpresentaties en een tentoonstelling met het werk van de nieuwe generatie biohackers. In een periode van 10 weken leerden de deelnemers hoe ze hun eigen biolab kunnen opzetten en werkten zij aan hun eigen projecten. Ze raakten vertrouwd met biotechnologie en werkten met biomaterialen.
De BioHack Academy werd geleid door Roland van Dierendonck, die wekelijks presentaties gaf, en daarnaast verschillende gastsprekers uitnodigde met expertise in biomaterialen of technieken. Deze presentaties werden gevolgd door zowel deelnemers bij Waag als ook bij de BioClub, het partner labin Tokyo, en biohackers in New Mexico. Samen met studenten van deze partner in Japan rondden de studenten de BioHack Academy af door de resultaten van hun projecten te presenteren.
Geïnspireerd door de natuur, persoonlijke verhalen en zelfs de ruimte, gebruikten de deelnemers de nieuw geleerde technieken en materialen tijdens de BioHack Academy voor creatief bio-onderzoek, en maakten ze objecten van hun ideëen. Dit resulteerde in projecten zoals Invisible identity, waarin werd geprobeerd de persoonlijke geur van mensen te vangen, en Fabriel, een tas van leerachtig materiaal gemaakt van kombucha en mycelium. Via een livestream presenteerden de deelnemers hun werk samen met de deelnemers in Tokyo.
Presentatie eindprojecten Waag
Acht studenten van Waag’s BioHack Academy presenteerden hun eindproject, ontwikkeld in het Open Wetlab en Fablab Amsterdam. Matthijs de Block werkte aan niet-levende organismen die reageren op menselijk gedrag, bijvoorbeeld menselijke beweging en ademhaling. Jan Köhler ontwikkelde als onderdeel van zijn project What are you planting to wear draagbare planten die in kleine terraria door middel van 3D-geprinte houders aan kleding bevestigd kunnen worden. Voor haar project Invisible identity experimenteerde Malu Lücking met het reukzintuig en hoe persoonlijke geuren gevangen en bewaard kunnen worden, geïnspireerd door haar vriend die zijn oma’s badjas aantrok om zich haar te herinneren. Laura Olalde onderzocht het DNA en de genen van kombucha door verschillende media te gebruiken om haar kombucha te maken. Bart Peeters ontwikkelde een doolhof gemaakt om een spelletje Pacman te spelen met schimmels, om te kijken of mensen kunnen communiceren met deze schimmel. Anna Pelgrim werkte aan het opvangen van geuren uit de natuur, zoals uit het bos, om te gebruiken om stress te verminderen in de gezondheidszorg, als onderdeel van haar Architecture of Cure project. Alexander Rose verkende de mogelijkheden om sneeuw algen te hacken om zo het smelten van gletsjers te beïnvloeden. Nel Thomas werkte ook met kombucha en maakte de tas Fabriel van leerachtig materiaal, gemaakt van kombucha.
Later die dag werden de eindprojecten in een tentoonstelling aan een breder publiek getoond. Als onderdeel van deze avond kregen de studenten hun officiële Biohack Academy Award. Met de opgedane kennis kunnen de studenten verder met experimenteren nu de Academy afgelopen is.
Bekijk de foto's van de feestelijke afsluiting en tentoonstelling hier.
