Het is het jaar 2100. Nieuw ontwikkelde technologieën betekenen dat de relatie tussen mensen en virussen nu sterker is dan ooit en dat virussen nu wijdverspreid gebruikt worden.
Dit is het beeld dat biokunstenaar Pei-Ying Lin aan het begin van de 'koken met virussen' workshop schetst. Natuurlijk begint de workshop met een voedselelement. Ze heeft een ei en rijst gerecht bereid met chili en lente-uitjes voor de workshop deelnemers om te eten. Het enige addertje onder het gras: het eigeel is nog rauw. Op een bedje van rijst gelegd en omringd door tot schuim geklopt eiwit, ziet het er mooi uit, maar voor veel mensen kan het eten van een rauw ei nog wel wat barrières opwerpen. Aarzelend beginnen mensen het gerecht te eten terwijl Pei doorgaat met haar verhaal. "Kun je de effecten op je lichaam voelen? Voel je het tintelen? Voel je je al warmer? Voel je dat de spieren samentrekken rond je maag?"
Deze introductie creëert zeker een bijzondere sfeer. Nadat mensen klaar zijn met hun gerechten, is het tijd om verder te gaan naar het kookgedeelte van de workshop. Om de veiligheid van de deelnemers te garanderen, blijft dit kookgedeelte een gedachte-experiment. Hoewel het inderdaad heel interessant zou zijn om met daadwerkelijke virussen te experimenteren, kan dit helaas voor nu niet veilig worden gedaan. Dat drukt de pret gelukkig niet, en mensen gaan aan de slag met het maken van hun eigen recepten. Er wordt wat informatie gegeven over de stappen in het ontwerpproces van het recept met ook een lijst van fictieve virussen die in de recepten kunnen worden gebruikt. De verbeelding krijgt de vrije loop omdat eigenlijk alles mag en kan in een gedachte-experiment, en dit leidt tot een paar heel inventieve receptideeën.
Als de workshop het einde nadert, wordt elke groep gevraagd om hun idee te presenteren. Ideeën variëren van een virale cocktail tot virale fermentatieprocessen en zelfs een volledig virale diner ervaring. Mijn persoonlijke favoriet? De 'first date' soep: een recept dat begint als soort gazpacho, en van kleur, textuur en hoeveelheid verandert naarmate verschillende ingrediënten worden toegevoegd. Met als kers op de taart: aan het einde van de avond, als de date niet zo goed is gegaan, kan een ingrediënt worden toegevoegd waardoor de eters zo licht worden als een veertje zodat ze rustig weg kunnen zweven.
Wie weet, op dit moment kan het idee van virussen in onze gerechten misschien behoorlijk vreemd en zelfs gevaarlijk lijken. Maar misschien is dit in 2100 wel echt de standaardkeuken over de hele wereld. Ik ben in ieder geval benieuwd om te zien wat de toekomst brengt!
Over de kunstenaar
Pei-Ying Lin is een Taiwanese bio-kunst designer en kunstenaar, oprichter van de Taiwanese BioArt Community. Van september 2017 tot augustus 2018 is Pei-Ying Lin artist in residence bij Atelier WG en werkt samen met Mediamatic, de Vrije Universiteit en Waag als onderdeel van de 3Package Deal van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Dit project wordt ondersteund door de 3Package Deal van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
