Tot 15 december 2013 was in Leiden de tentoonstelling van de winnaars van de Designers & Artists 4 Genomics Award te zien. De dag na de opening publiceerde De Volkskrant al een mooie recensie onder de titel 'Levende kunst in Leiden' van de hand van Casper van Veen: "Een expositie in Leiden toont werken op het snijvlak van kunst en wetenschap. Wat zeggen levende cellen in een vitrine over de wereld waarin we leven?"
De tentoonstelling laat het werk zien van Charlotte Jarvis ('Ergo Sum'), Haseeb Ahmed ('Fish Bone Chapel') en Laura Cinti & Howard Boland ('Living Mirror') dat zij in samenwerking met drie wetenschappelijke instellingen hebben gemaakt, respectievelijk het Netherlands Proteomics Centre, het Netherlands Toxigenomics Centre en FOM-Instituut AMOLF.
Charlotte Jarvis zegt in het artikel: "Kijk, dit is hem dus', terwijl ze een video van een hartcel laat zien. "Hij is uit stamcellen uit mijn billen gekweekt. Zie je hem kloppen?" Jarvis besloot in 2012 een 'zelfportret' te maken uit stamcellen, kale cellen die nog tot elke soort cel kunnen uitgroeien - als je ze maar goed programmeert. Lees ook deze (Engelstalige) blog over dit project.
Kunstenaar-onderzoeker Haseeb Ahmed koos binnen hetzelfde thema voor een compleet andere aanpak dan Jarvis. Zijn Fish Bone Chapel maakt het aloude memento mori-thema weer actueel. Zebravissen gelden, omdat zij zich nog als embryo gedragen, de eerste vijf dagen van hun leven officieel niet als levende dieren. Zij worden daarom veel voor medische proeven gebruikt. Ahmed gebruikte giftige stoffen om de skeletten van visjes te muteren. De stoffen die hij gebruikte, komen allemaal in het dagelijks leven voor. Ahmed: "Ik geloof dat deze stoffen kunnen bestaan door een op de mens toegespitst wereldbeeld. Wij gebruiken giftige stoffen zonder te bedenken wat ze met dieren en het milieu doen."
In de laatste kamer toont het kunstenaarsduo Howard Boland en Laura Cinti hun Living Mirror. Het lijkt niet meer dan een flikkerend lichtje. Maar er is meer aan de hand. De kunstenaars verzamelden bacterieën en plaatsten die in een magnetisch veld. Ze kwamen erachter dat deze zich daar in een rij opstelden. Boland en Cinti slaagden erin de bacterieën te laten bewegen door het magnetisch veld te veranderen. Door hier met een lamp doorheen te schijnen, creëren de micro-organismen als het ware een knipperend lichteffect, dat organisch aandoet. "Wij zijn om te leven voor een groot deel afhankelijk van deze levensvormen. Daarom is deze projectie ook een levende Spiegel van de mens zelf."
Dit project werd mede mogelijk gemaakt met een subsidie van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie. Dit KiiCS project werd mede ondersteund door de Europese Commissie vanuit het Seventh Framework Programme.
(Met dank aan De Volkskrant)
