Op 1 september stond ik met een aantal collega’s op de Nieuwmarkt, achter een heuse marktkraam. In de kraam hingen beenprotheses en vond je allerlei informatie over ons project Low Cost Prosthesis. In dit project onderzoeken we de mogelijkheden voor de productie van een onderbeenprothese die minder dan $ 50 kost en door kleine bedrijfjes lokaal geproduceerd kan worden.
We daagden marktgangers uit om te ervaren hoe het is om maar één been te hebben. Een aantal mensen ging de uitdaging aan en bond de Kneewalker onder: een constructie ontwikkeld door prof. Dr. Bert Otten van de Rijksuniversiteit Groningen. Je gespt je rechteronderbeen vast in de walker en vervolgens moet je vooruit zien te komen. En dat is een stuk lastiger dan je denkt. Het vereist een bepaalde techniek, zo kreeg ik te horen: “Hou je rechter been stijf, stap met je goede voet naar voren en slinger dan je prothese erachteraan”.
Los van het feit dat de prothese zwaar en onnatuurlijk aanvoelde, vond ik het lastig te moeten vertrouwen op een hulpstuk. Je plaatst je gewicht op de prothese en moet er maar van uitgaan dat hij niet onder je vandaan schiet of doorknakt.
Hoewel de nieuwste protheses gelukkig een stuk lichter en gebruiksvriendelijker zijn, zijn deze niet voor iedereen beschikbaar. Het belang van het Low Cost Prosthesis project werd dan ook gauw duidelijk. Want een goede, betaalbare en gebruiksvriendelijke prothese zou een wereldwijde norm moeten zijn in plaats van een luxe voor mensen met genoeg geld.
