Sinds mijn stage bij Waag voel ik mij anders, ik heb meer energie, lach meer en ben in algemene zin gewoon een stuk blijer. Nu heeft dit verschillende oorzaken maar de belangrijkste is dat ik iets gevonden heb, iets wat ik al jaren kwijt was. Wanneer ik als klein kind zoek was hoefden mijn ouders nooit lang te zoeken, “Martin zal wel in de garage zijn”. De garage was voor mij zo geweldige plek waar ik mij thuis voelde, een domein met al dat gereedschap en geweldige materialen. In dit rijk kon ik uren zoet zijn met het bouwen van mijn eigen fantasie objecten, die overigens vaak nergens op leken, maar in mijn ogen prachtig waren. Naar mijn idee is dit eigenlijk het begin van mijn passie voor ontwerp en de maker movement.
De maker movement is voor mij iets geweldigs, de ideeën die ik als ontwerper heb en eerst altijd in mijn hoofd bij mij droeg kan ik nu tastbaar maken. Mijn passie voor ontwerp kwam dus ook weer terug toen ik de eerste keer het Fablab binnenstapte. Ik waande mij weer even dat kleine jongetje in de garage van zijn ouders. In plaats van het bouwen van een huisje voor mijn cavia kan ik nu bezig zijn met ‘social design’ een interesse die ik heb ontwikkeld tijdens mijn opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Niet ontwerpen voor een cavia maar voor de samenleving. Ik bevond mij nu wel weer in een geweldig domein, maar voelde mij toch nog niet thuis zoals vroeger in garage van mijn ouders. De machines zijn tegenwoordig allemaal digitaal en ik was er nog niet mee vertrouwd. Maar mijn drang om deze machines te leren kennen was groot, want zonder deze kennis zouden mijn ideeën alsnog alleen maar in mijn hoofd voortbestaan.
Tijdens een middag werken in het Fablab hoorde ik Fablab manager Alex aan de telefoon over de Fab Academy, dit wekte mijn interesse. Na wat onderzoek te hebben gedaan over de Fab Academy was ik verkocht ik moest en zou deze opleiding gaan volgen, dit terwijl ik het nog steeds druk had met de stage die ik liep bij Waag. Na een gesprekje met Alex en Marise —mijn stage begeleidster— kwamen we op het idee dat ik de Fab Academy kon combineren met een project waar ik aan werkte als conceptontwikkelaar. Ik zou binnen dit project aan de slag gaan als — zoals ik het graag noem — een concept ontwerper. Het doel van mijn stage was gerealiseerd ik kon met mijn handen en hersenen tegelijk aan de slag.
Tijdens de Fab Academy werkte ik aan het project “Design for Happiness”, een project dat gaat over hoe je kan ontwerpen voor geluk. Voor dit project ben ik aan de slag gegaan met het prototypen van de ideeën die Marise en ik bedachten tijdens onze brainstorm sessies. Dit in combinatie met de Fab Academy werkte super. De Fab Academy gaf mij de mogelijkheid om de ideeën voor “Design for Happiness” fysiek te gaan maken. Één ding wat alle mensen gemeen hebben is dat iedereen gelukkig wil zijn. Alleen soms hebben we een stoplicht nodig om stil te staan bij wat ons gelukkig maakt. De happiness lamp helpt je af en toe stil te staan in dit snelle leven. De lamp helpt de gebruiker zijn of haar behoeftes niet uit het oog te verliezen, en boven alles, het is een herinnering aan wat de gebruiker echt gelukkig maakt.
Tijdens de Fab Academy leerde ik omgaan met alle machines en nog veel meer. De Fab Academy doet zijn slogan ("how to make almost anything") eer aan. Je kan het zo gek niet bedenken of zij geven je handvatten voor een bepaalde techniek om je doel te bereiken. Ik heb van elektronica waar ik nul komma nul verstand van had tot en met 3D frezen en molding and casting geleerd. Je leert een groot aantal mensen kennen waar je altijd bij terecht kan. Het Fablab netwerk is een geweldige plek voor hulp en inspiratie. De Fab Academy heeft mij de mogelijkheid geboden om mijn ideeën niet eeuwig in mijn hoofd te houden maar deze tastbaar te maken. Mijn stempel te drukken op de samenleving.
Op het moment van het schrijven voel ik mij thuis. Ik voel mij thuis in het Fablab en waan mij af en toe weer dat jongetje in de garage van zijn ouders.
