Hoe zagen de beginjaren van Waag in 1994 er uit? We vroegen het Marleen Stikker.
Waaruit bestonden de activiteiten van Waag het eerste jaar?
"Caroline Nevejan en ik waren in die tijd 'buren' op het Leidseplein. Caroline zette als programmeur van Paradiso de schijnwerpers op de hackerscultuur met evenementen als Galactic Hacker Party, Seropositive Ball en Next 5 Minutes. Ik bracht met Live Magazine, de Wetware conferentie en De Digitale Stad in het naburige De Balie kunst en technologie bij elkaar. In de eerste helft van 1994 hebben we de handen ineen geslagen om een medialab op te richten.
Bert Mulder werd gevraagd om daar een verkenning voor te doen. Dat proces werd versneld doordat door de open call voor invulling van De Waag. Ik werd gevraagd om een voorstel in te dienen met De Digitale Stad. Ik dacht meteen dat het een unieke plek voor het medialab zou kunnen zijn. Het plan voor Maatschappij voor Oude en Nieuwe Media (onze eerste naam) hebben we in oktober '94 gemaakt. De stichting is 1 december opgericht, in juni 1995 kregen we te horen dat we de nieuwe huurder mochten worden van De Waag. De verbouwing heeft een jaar geduurd, op 21 juli 1996 was de officiële opening.
Vanaf 1 december 1994 tot de opening van het gebouw hebben we gewerkt aan Doors of Perception 3 over eco-design, hebben we de Leestafel voor Oude en Nieuwe Media ontworpen, de tentoonstelling Orbis Pictus gemaakt..."
Wie waren de mensen van het eerste uur?
Geert Lovink... en ook Patrice Riemens was al aanwezig, Janine Huizenga, Mieke Gerritzen, Bart Tunnissen, Rolf Pixley (Leestafel Oude & Nieuwe media), Tjebbe van Tije (Orbus Pictus) en verder diverse stagaires van de HKU, die hebben onze eerste website gemaakt, Michael van Eeden...
Wat was de impact van de Leestafel?
Met de Leestafel kon iedereen kennismaken met het nog jonge internet. Zelfs aan de kinderen was gedacht. In 1997 won de tafel de Rotterdam Designprijs.
Uit het juryverslag: "Betoverd, dat zijn de juryleden, door de eerste aanblik van de Leestafel van Oude en Nieuwe Media in de met kaarsen verlichte Waag. In het oudste gebouw van Amsterdam wordt ze een nieuw perspectief op de toekomst geboden. Een kind speelt onder de tafel een computerspel, terwijl haar moeder Internet raadpleegt en haar vader de krant leest, allemaal aan een oer-Hollandse leestafel. Dit is niet de wereld van de cyberpunk. De grote zoemende computerdozen, die alle informatie en plezier met dezelfde grijze saus overgieten, zijn verbannen. Er zijn slechts in metaal gevatte, zacht gloeiende schermen op leeshoogte te zien, een paar toetsenborden, en kleine elektronische kussentjes in het houten tafelblad. Die vervangers van de muis maken het contact met het scherm heel direct en tastbaar: de gevoelige vingertop stuurt de interface. En ook de interface zelf ziet er niet grijs en technisch uit, maar vriendelijk, niet intimiderend, met mooie kleuren, beelden en bewegingen. Maar belangrijker nog, begrijpelijk voor leken op het gebied van nieuwe media, die zich niet opgelaten hoeven te voelen door hun onervarenheid daarmee."