Ik was namens Waag in april aanwezig op Museums and the Web 2015 in Chicago, Illinois in het fraaie Palmer House. Op de driedaagse conferentie presenteerde ik het meSch project en had ik de kans om het gebruik van technologie binnen de erfgoedwereld van nabij te volgen.
Op de eerste (pre-conference) dag volgde ik twee workshops: “How and when to use Linked (Open) Data (LOD)?” en “Customer Journey Mapping: Tools for User-Centred Project Prioritisation”.
De workshop over Linked Data was een interactieve presentatie over wat het inhoudt en hoe dit een rol speelt in de toekomst van documentatie binnen musea. Wat mij vooral interesseert is hoe je met Linked Data in musea zichtbaar kan maken wat normaal gesproken onzichtbaar blijft, bijvoorbeeld het tonen van een extra content layer middels een interactief object. Kan je hiermee het grotere verhaal achter een object vertellen?
Een voorbeeld: verschillende musea hebben allemaal één pagina van een historisch boek. Wanneer je dit boek samen kan brengen door middel van LOD, zou dat betekenen dat je op één locatie door het boek kan bladeren en niet al die verschillende locaties hoeft te bezoeken.
Bij de workshop customer journey mapping ging het over het maken van profielen van bezoekers. Hoe onderzoek je de knelpunten binnen je museum aan de hand van persona’s? Erg boeiend om te zien hoe museumpersoneel nadenkt over de bezoekersflow binnen een museum. Dit is precies wat wij binnen meSch doen: we ontwikkelen daarin bijvoorbeeld een user flow voor een online redactionele omgeving, de zogenaamde 'authoring tool', waarmee museumprofessionals zelf interactieve tentoonstellingen kunnen maken.
Op 9 april was het tijd voor de opening van de conferentie, de preconference workshops waren voor de echte diehards en mensen die er vroeg bij waren. Hoewel er bij de presentaties veel keus was uit verschillende onderwerpen, miste ik een beetje het innovatieve aspect. De meeste presentaties bleven aan de oppervlakte, misschien begrijpelijk, aangezien het publiek grotendeels bestond uit museaprofessionals en niet uit designbureaus of innovatieve organisaties. Wel gaf dit een duidelijk beeld van de clash van twee werelden: technologie versus musea.
Eén van de meest opvallende dingen was dat technologie hier gezien werd als een soort nieuwe messias. Hierdoor werd regelmatig vergeten waar het in essentie om gaat, namelijk het (kunst)object. Veelal zat er een apparaat tussen de bezoeker en het werk. Door deze tussenkomst was de aandacht van de bezoeker teveel gericht op het apparaat, in plaats van het object. Het is juist een van de uitgangspunten van het meSch-project om dit te vermijden. Het is dan ook belangrijk dat de content die je laat zien op een apparaat het object verrijkt en niet overneemt.
Hoe implementeer je nieuwe media? Dit is een vraag die veel musea bezig houdt. Er is overigens ook geen eenvoudig antwoord op. Het is dus belangrijk om de inhoud leidend te maken. De content moet de gebruiker sturen en niet bijvoorbeeld een iPad. Ook is het essentieel om het maken en het implementeren van nieuwe media makkelijker te maken. De algemene sfeer die er hing op de conferentie was dat er veel interesse in nieuwe media is binnen musea, maar niet de juiste begeleiding in de implementatie ervan. Gelukkig was er een aantal presentaties die de museumprofessionals hiervoor handvatten aanreikten.
Een andere ontwikkeling die duidelijk naar voren kwam was het documenteren van collecties in hoge kwaliteit aan de hand van hoge resolutie-afbeeldingen. Hierin is duidelijk één partij het verst gevorderd: het Google cultural institute. Deze website geeft een erg interessante mogelijkheid om in te zoomen op kunstwerken en dingen te ontdekken die in het museum normal gesproken niet mogelijk zijn.
Na een aantal dagen van presentaties was het tijd om zelf op het slappe koord te stappen. Tijdens een roundtable discussion presenteerde ik meSch, om uitleg te geven wat de authoring tool inhoudt en de verschillende door meSch ontwikkelde interactieve bezoekerprototypes. Het interessante tijdens de discussie was de interesse in de door ons ontwikkelde 'loep' en de duidelijkheid van de gebruikte metafoor bij musea. De loep is een (augmented reality) object waarmee je als vanzelfsprekend gaat onderzoeken. De reacties van de bezoekers waren erg bemoedigend. Het loont dus de moeite om op de ingeslagen weg verder te gaan.
This project has received funding from the European Union’s Seventh Framework Programme for research, technological development and demonstration under grant agreement no. 600851.
