Terwijl de wereld die we kennen in snel tempo radicaal verandert en iedereen op zoek is naar nieuw houvast, is de beste strategie misschien het omarmen van de verandering, de onzekerheid en de vergankelijkheid van het bestaande. Deze crisis vraagt om het kritisch bekijken van de methoden waarmee we haar te lijf gaan, en diepgaand onderzoek van haar ontstaan, oorzaken en consequenties. Daar passen traditionele grenzen, als tussen kunst en wetenschap, en subject en object niet langer bij. Daarom is een nieuw platform nodig voor dit onderzoek, waar mensen elkaar vinden die anders naar de werkelijkheid kijken en antwoorden proberen te vinden door die grenzen bewust te overschrijden.
Kort samengevat is dat de motivatie voor Mutamorphosis, een eclectische conferentie met meer dan honderd sprekers met een achtergrond in kunst, wetenschap en activisme. Vorige week vond in Praag de tweede editie plaats na een succesvolle eerste in 2007, waarvan alle info inmiddels online te vinden is. Thema's zijn crisis, onzekerheid, complexiteit en cognitie; het format bestaat uit panels van telkens drie of vier sprekers en een discussie.
Onder de presentaties bevonden zich een aantal pareltjes, zoals de SKYPE performance van de kunst- en wetenschapsintrigant Adam Zaretsky, kunstenaar/onderzoeker Jennifer Kanary, Anna Dumitriu van het Institute for Unnecessary Research,
Lucas Evers van ons eigen Wetlab en Zack Denfeld van het geniale Center for Genomic Gastronomy. Inspirerend was ook de workshop van Hackteria en GaudiLabs die laat zien hoe je zonder enig speciaal materiaal aan biologisch onderzoek kan doen.
Ik sta zeer sympathiek tegenover Mutamorphosis en de overtuiging dat kunst en wetenschap elkaar nodig hebben om inzicht en oplossingen te genereren voor de toestand waarin we ons in bevinden. Dat werkt vooral als ze elkaar wederzijds inspireren en uitdagen, zoals dat bijvoorbeeld gebeurt bij de Designers en Artist for Genomics Award. We zullen de kennis die dat oplevert breed moeten verspreiden, en naast hard- en softwaremakers ook biomakers moeten worden.
We zullen ons diepgaand moeten bezighouden met het brein in al haar complexiteit, en de onze band met de filosofische wortels van ons denken expliciteren en versterken. De communities en individuen die daarmee experimenteren zijn er al en staan open voor nieuwe deelnemers - voor afzijdigheid is geen excuus.
