Old-school classification and data retrieval system
thewhaanga BY-NC-ND

Wie is eigenaar van je data?

Verplaats jezelf naar de tachtiger jaren van de vorige eeuw. Schoudervullingen, neon kleuren, punk en Madonna in wit kant. Walkmans, zwart/wit televisie en één telefoon die in de gang hangt. Stel je voor dat iemand je in die tijd zou hebben gevraagd "deel te nemen aan een klein experiment". Waarom niet? "We willen je een apparaat laten testen waarmee je muziek en spelletjes kunt spelen. Het is gratis, op de voorwaarde dat je het altijd bij je draagt. We houden precies bij wat je allemaal doet, zodat iedereen kan zien hoe cool je bent. We bieden je daarvoor ƒ 500". Mmmh. "Vooruit, ƒ 1.000 dan, doen?" Zou je dat destijds voldoende hebben gevonden om alles wat je doet met iedereeen te delen? Misschien voor ƒ 10.000, nee, beter nog, een miljoen! Maar nu doe je dat helemaal voor NIETS, iedere dag opnieuw.

Bovenstaand scenario werd geschetst door Heath Bunting tijdens de derde editie van Big, Open & Beautiful in Pakhuis de Zwijger, waar drie sprekers een antwoord formuleerden op de stelling 'I share, therefore I am". Heath is als kunstenaar geïnteresseerd in het creëren van nieuwe identiteiten. Hij gebruikt daarvoor vrijelijk beschikbare gegevens en geeft je voor 15 euro een nieuwe identiteit. Hij gebruikt deze identiteiten zelf ook om zichzelf uit het systeem te houden. "Het is gemakkelijk", volgens Bunting.

Hij werd op het podium gevolgd door Janneke Sloëtjes en James Burke. Volgens Janneke genereer je al een heleboel data, door gewoon te leven. Deze data is nu vogelvrij, in de handen van veel personen en organisaties, terwijl deze in feite toebehoren aan degene die ze opbouwt: jezelf. Je hebt dus helemaal geen controle over je eigen data. James daarentegen voegt juist voortdurend persoonlijke data toe aan de database, puur uit fascinatie voor patronen. Het is de oorsprong van self-tracking, alles bijhouden, en onderdeel van de 'quantified self' beweging.

Al met al een avond waarin het onderwerp vanuit heel verschillende kanten van het spectrum van data sharing werd belicht. In ieder geval genoeg om over na te denken voor ons in het publiek op de weg naar huis.