Wat voor prototypes voor open zorg oplossingen kan je in acht weken ontwikkelen? Met de tweede serie van MakeHealth: Prototyping om de hoek, kijken we terug naar de projecten van de eerste serie.
Door de opkomst van digitale fabricage technologieën wordt het steeds makkelijker om zelf je persoonlijke zorg te ontwerpen. In deze workshop reeks gingen designers, makers en mensen met een zorg uitdaging samen aan de slag om een oplossing te bedenken. Door zelf een prototype te ontwikkelen hoeven mensen niet te wachten tot een product op de markt komt en kunnen ze precies maken wat ze nodig hebben.
Bekijk hier de foto's van de presentaties
Stomanoir
De Stomanoir, ontwikkeld door Anna John, Sanne Muiser, Jeroen van Leeuwen en Rutger Oomkes ondersteunt stoma-gebruikers in hun hygiënische verzorging en biedt een oplossing voor persoonlijke ongemakken. Hiervoor zocht het team naar een methode om onplezierige luchtjes te voorkomen als een gebruikte stoma-zak wordt weggegooid. De oplossing vonden zij in het maken van een siliconen dop, waardoor geurtjes niet kunnen ontsnappen. De volgende uitdaging was het maken van doppen van biologisch afbreekbare materialen. En speciaal voor urinestoma gebruikers is een sticker ontworpen, die eenvoudig over de stomazak te plaatsen is. Daarnaast is een innovatieve reistas ontwikkeld, met alle benodigdheden voor het verwisselen van stomazakken, maar die ook dienst doet als mobiel toilet voor gebruikte stomazakken.
Quali-Fire
Het team van Lyndsey Housden, Jesse Howard, Dominique Kersten en Nina Lu wilde een manier vinden om de symptomen van Multiple Sclerosis (MS) te monitoren. De vraag daarbij was wat de externe indicatoren zijn die de ontstekingswaarden kunnen tonen, waardoor mensen met MS beter begrijpen wat de oorzaken kunnen zijn van ontstekingen en dit ook beter kunnen managen. Dit speculatieve project had als doel om met behulp van geautomatiseerde metingen de oorzaken van ontstekingen beter te begrijpen en daarmee te risico's van deze oorzaken te minimaliseren in het dagelijks leven en het managen van deze chronische ziekte. De metingen bevatten resultaten van een bloed test, een draagbare sensor die de frequentie van spasmes en stijfheid van spieren registreert en continue temperatuurmetingen door middel van een infrarood sensor. Dit project verenigt kwalitatieve en kwantitatieve data om waardevolle informatie over omgevingsfactoren die het risico op ontstekingen beïnvloeden en mogelijk het ziekteverloop.
Squeeze-a-ball
Squeeze-a-ball, ontwikkeld door Mireia Parets, Bugra Yildiz, Winston Mendeszoon, Anna Pelgrim en Jan-Maarten Luursema is een gebreide druksensor in de vorm van een anti-stress ball. De druksensor is gekoppeld aan een tablet. Mensen kunnen de bal inknijpen op momenten dat zij pijn ervaren. De kracht van het knijpen is een indicatie van het pijnniveau dat zij op dat moment ervaren. De knijpkracht wordt opgeslagen en gevisualiseerd in een applicatie. Deze applicatie bevat real-time informatie en de gemeten data worden in de vorm van een pijndagboek opgeslagen.
Deze vorm om pijn te meten is minder invasief, door patiënt zelf geïnitieerd en heeft real-time monitoring. Squeeze-a-ball kan de klinische protocollen rondom pijnbestrijding verbeteren, draagt bij aan de wetenschappelijke kennis over pijn en geeft patiënten biofeedback als afleiding van de pijn.
A room shoe
Een van de grootste oorzaken voor fatale ongelukken en langdurige zorg onder ouderen is thuis ten val komen. Er zijn meerdere redenen dat ouderen vallen. In dit project van Kenichi Nakatani en Lucas Wessels ligt de focus op het verminderen van de wrijving tussen schoenen en vloer, aangezien een groot deel van de ouderen met hun voeten schuifelt als ze lopen. Op basis van literatuur is een veilige marge voor de mate van wrijving te identificeren, die valgevaar verminderd. Om binnen deze veilige marge te blijven, bestaat de huisschoen uit een vilten zool, is hij lichtgewicht en voorzien van een enkelband voor stevigheid tijdens het dragen.
Pimp my cane
Debby Marchena woont in Amsterdam en heeft een visuele beperking. Ze is door een automobilist aangereden, die haar 's avonds niet had gezien. Om de zichtbaarheid van mensen met een visuele beperking voor hun omgeving te vergroten, is haar witte stok voorzien van licht. Een oplichtende witte stok, Jedi style, moet bijdragen dit soort ongelukken te voorkomen.
Het experimenteren begon: eerst een lampje bevestigd aan de stok, met reflecterend armatuur (sextopus). Met restant materialen is een reflecterende toplaag gekozen, voorzien van kleine zaklampjes. Dit heeft geresulteerd in een 3d geprint handvat, waarin een krachtige zaklamp in past.
Debby blijft haar prototype verder ontwikkelen. Op 15 oktober 2018 - de Dag van de Witte Stok - start Debby een publiekscampagne om haar model open source te delen. Haar ambitie is om dit soort ongelukken te voorkomen, minimaal 30% van mensen met een visuele beperking dit model gebruiken en dat in 2030 de algoritmes in zelfrijdende auto's haar stok herkennen en hierop reageren.
BruxHack
BruxHack is een draagbaar masker ontwikkeld door Bonny Vloet, Borjan Tchakaloff, Mark van Koningsveld en Maria Baltasar Badaya, dat tandenknarsen voorkomt. In tegenstelling tot veel producten die de schade van tandenknarsen (ookwel bruxism genoemd) beperken, stimuleert BruxHack de kaakspieren om te ontspannen en de spierspanning te verminderen waardoor het tandenknarsen uitblijft. BruxHack is een oogmasker, zoals een slaapmasker, dat is uitgerust met een geïntegreerde sensor (Near-InfraRed Spectroscopy, ookwel NIRS) dat zuurstofsaturatie van de spieren meet. Het masker beschikt ook over een elektrische neurostimulator (Transcutane Electric Neuro Stimulator, TENS) dat de kaakspieren stimuleert en de spier laat ontspannen zonder dat de drager van het masker dit voelt. Het huidige prototype is een eerste versie waarvan de effectiviteit en gebruiksvriendelijkheid getest gaat worden.
No pomodoro
Een veel voorkomende uitdaging voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel, na een hersenbloeding, is mentale vermoeidheid en gebrek aan dagritme. Om dit op te lossen ontwikkelden Inger Le Gué, Laura Beetsma, Ida Segond von Banchet and Debby Marchena No Pomodoro. Dit is een draagbaar apparaat - in de vorm van een armband - dat discreet vibreert volgens een vooraf geprogrammeerd tijdschema. De vibraties structureren de dag en functioneert als een metronoom voor de gebruiker om een rustpauze te nemen of juist weer door te gaan met activiteiten.
