Het afsluitende project van de minor ‘digital craft’ op de Willem de Kooning Academie luidt: “Gebruik een element van de mobiele telefoon en creëer daarmee een nieuwe manier van communiceren”. De studenten hebben verschillende uitgangspunten gekozen, zo heb ik gekozen voor een minder voor de hand liggende invalshoek: de ziekteverwekkers op de mobiele telefoon.
Slechts een enkeling is nog in het bezit van een mobiele telefoon waar ze niét constant op hoeven te kijken. De smartphone heeft een belangrijke rol ingenomen in ons leven, waardoor we niet meer zonder lijken te kunnen. Op het moment dat hij kwijt, leeg of niet in de buurt is, ontstaat er paniek, omdat we dan misschien net dat ene telefoontje missen of dat leuke Facebookbericht. Uit verschillende onderzoeken is echter gebleken dat deze “waardevolle en dierbare schatten” die we zo dichtbij ons houden, vol zitten met ziekteverwekkers.
Dat de telefoon zo smerig is, lijkt misschien niet zo vreemd, gezien het feit dat voor elke lichaamscel die er in ons lijf te vinden is, er ongeveer tien keer zoveel bacteriën terug te vinden zijn. Ondanks dat we er bekend mee zijn, willen we er niet mee geconfronteerd worden. Toch zijn bacteriën veel meer dan alleen maar een bron van ziektes. Sindskort komt de term 'biodesign' of 'bioart' steeds meer naar voren. De technologie is zich enorm aan het ontwikkelen waardoor er op het gebied van verschillende disciplines overlappingen ontstaan. Een wereld waarin ik me wilde verdiepen; ik vroeg me af hoe biodesign een toegevoegde waarde kan zijn binnen het grafisch ontwerpen en ben op onderzoek uitgegaan.
Om een beter beeld te krijgen heb ik met behulp van het Open Wetlab en Pieter van Boheemen een kort onderzoek gedaan en van een aantal telefoons de bacteriën en schimmels gekweekt. Op het moment dat deze door een microscoop bekeken worden onthullen zich fascinerende en unieke dessins, die doorvertaald kunnen worden naar bijvoorbeeld een persoonlijke telefooncover. Een voorbeeld daarvan is boven deze blog te vinden.
