In Europa wordt steeds meer overheidsdata open gedeeld. Wat is de beste manier om te garanderen dat iedereen deze data mag hergebruiken, aanpassen en verspreiden? Ilaria Buri van het van het Instituut voor Informatierecht (IViR) deed onderzoek naar de juridische aspecten van open data van de publieke sector. Haar onderzoek wijst uit dat twee Europese richtlijnen hier complex met elkaar verstrengeld zijn.
Met het PSI-directive (Richtlijn 2003/98/EC) worden Europese overheden gestimuleerd om publieke sector informatie herbruikbaar te maken door het grote publiek. De Europese Unie ziet een enorme markt in deze data. Neelie Kroes ziet open data zelfs als de ruwe olie van deze eeuw.
De Database-directive (Richtlijn 1996/9/EC) geeft juist aan dat Europese landen data vatbaar is voor bescherming op soortgelijke manier als werken beschermd worden door het auteursrecht.
Deze twee richtlijnen strijden met elkaar. Aan de ene kant wordt data van de publieke sector beschermd door het databankenrecht, maar tegelijkertijd stimuleert de Europese Unie deze data vrij te hergebruiken.
Licenties gebruiken is een manier om aan te geven dat data uit de publiek sector door iedereen mag worden hergebruikt. Er zijn een aantal lokale licenties, onder anderen in de UK en Italië, die ervoor zorgen dat iedereen de data onder bepaalde voorwaarden mag gebruiken. Ook bestaat er de Creative Commons Public Domain Dedication (CC0), geen licentie maar een methode om afstand te doen van al je auteursrechten en aanverwante rechten.
Lokale oplossing zijn meestal niet internationaal te gebruiken, ook is data moeilijk te combineren met anders gelicenseerde data. Buri adviseert in haar paper dan ook om gebruik te maken van CC0 om een sterke en effectieve internationale markt van open data te hebben.
(Bron: Creative Commons Nederland)
