Op maandagochtend 13 juli 2015 ging de ‘24hr Inclusive Design Challenge’ van start op het Design4Health congres in Sheffield, Engeland. De ochtend begon met een presentatie van Julia Cassim (KYOTO Design Lab) over inclusive design. Na een aantal inspirerende voorbeeldprojecten volgde de briefing voor de rest van de dag (én nacht) om een een ‘inclusieve’ interventie te ontwerpen voor (één van) de uitdagingen waarmee Parkinson-patiënten worden geconfronteerd, op basis van hun input als design partners.
Nog geen uur later waren we aan het werk. We werden in drie groepen verdeeld; elke groep bestond uit twee designpartners (een Parkinson-patiënt en zijn man/vrouw), een Parkinson-verpleger, zes ontwerpers met verschillende expertise en een teamleider. De eerste stap was om Ali, onze designpartner, het hemd van het lijf te vragen. Geen van de teamleden was bekend met de ziekte van Parkinson, dus zijn verhalen waren zowel heftig als verrijkend. Binnen een mum van tijd hingen alle wanden vol post-its met inzichten en mogelijke conceptrichtingen.
Volgens Ali was ‘freezing’ het grootste probleem in het dagelijks leven: een mentale blokkade waardoor het voelt alsof hij aan de grond staat genageld (vaak tijdens het starten met lopen of passeren van een smalle deuropening). Een ‘freeze’ kan een paar seconden tot enkele minuten duren en is een grote emotionele hindernis, met name in openbare ruimten. Ons team was vastberaden om Ali – en de honderden andere Parkinson-patiënten die hiermee geconfronteerd worden – te helpen om te ‘unfreezen’.
Pulse Pal
Het concept dat ons team in 24 uur heeft ontworpen is de ‘Pulse Pal’: een flexibele polsband die ritmisch pulseert alsof er iemand zachtjes in je arm knijpt. Door op deze pulsen te focussen, kan de patiënt zich sneller herpakken en het ritme omzetten in een loopbeweging. Belangrijk volgens Ali was om te allen tijde de controle te hebben: oftewel, zelf bepalen wanneer het pulseren begint en eindigt. Zo kan het concept ook worden ingezet om een ‘freeze’ te voorkomen.
Een ander aspect van het concept – met name door de verpleegster ingegeven – is een mobiele applicatie die het tijdstip, de duur, en de locatie van ‘freeze’ momenten onthoudt. Deze data kan vervolgens worden gebruikt om een behandelplan te personaliseren. En stel bijvoorbeeld dat meerdere patiënten blijken te ‘freezen’ bij de ingang van het ziekenhuis of het lokale treinstation, dan kan deze informatie aanleiding geven om de openbare ruimte beter toegankelijk te maken.
Terwijl wij in shifts de nacht hadden doorgewerkt, kwam Ali de volgende ochtend fris onze ontwerpstudio binnen. Hij stond versteld van de hoeveelheid werk die we hadden verzet en was zichtbaar ontroerd toen hij het prototype uitprobeerde: “Kan ik dit prototype direct mee naar huis nemen!?” Alleen al zijn reactie maakte het nachtbraken waard, maar onze inzet werd ook nog door de conferentiegangers beloond met de publieksprijs!
De juryprijs ging ging naar ‘Slow go’: een concept om in supermarkten (en andere omgevingen waar je vaak in de rij staat) een aparte rij te introduceren voor mensen die wat meer tijd nodig hebben. Dit concept was volgens de jury het meest ‘inclusief’ en zet op een subtiele manier vraagtekens bij onze haastige maatschappij.
