Door: Maarten Smith
Benieuwd naar de BioHack Academy? Kom naar de Academy Show 2022 op donderdag 12 mei!
In de BioHack Academy leren deelnemers met verschillende achtergronden de basis van biotechnologie. Er wordt gewerkt werken met biomaterialen en creëren samen hun eigen lab-apparatuur. Als onderzoeker die medeverantwoordelijk is voor het draaiende houden van de academie, worstel ik met een aantal vragen, waaronder de vraag wat een lab is.
Dit is een belangrijke vraag. De mogelijke antwoorden erop hebben gevolgen voor wat zinvol is om in een lab te doen, en wat niet. Ik nodig je uit om samen met mij na te denken over de manier waarop de deelnemers aan de BioHack Academy met deze vraag in de praktijk omgaan, en te zien wat we van hen kunnen leren.
Een vreemde stam van dwangmatige en manische schrijvers
We zijn in goed gezelschap. Er zijn veel pogingen geweest om te onderzoeken wat een lab is. Een bekend voorbeeld is ‘Laboratory Life’, geschreven door Bruno Latour en Steve Woolgar (1979). In dit boek wordt het laboratorium beschreven als een plek waar materie wordt omgezet in schrift. Een ‘vreemde stam’ van ‘dwangmatige en manische schrijvers [...] die voor het grootste deel van hun dag coderen, markeren, wijzigen, corrigeren, lezen en schrijven’ (p. 48-49).
Machines in het lab zijn ‘inscriptie-apparaten’ die als enig doel hebben ‘een materiële substantie om te zetten in een figuur of diagram’ (p. 51). Een ander voorbeeld is het werk van Don Ihde (1979). Waar Latour de talige of tekstuele aspecten van het lab naar de voorgrond brengt, legt Ihde de nadruk op de belichaamde manier waarop technologieën in het lab de ervaring van de wereld ‘medieert’ voor degenen die ermee werken.
Om te zien hoe deze vraag door de deelnemers wordt benaderd, neem ik een aantal voorbeelden door van alledaagse activiteiten in de BioHack Academy. Om te beginnen kijk ik mee terwijl ze kennismaken met een laboratoriummicroscoop. Voor de meesten is dit de eerste keer, anderen hebben er al eerder mee gewerkt.
Mislukking of nieuw maakproces
We bekijken foliose korstmos van dichtbij. Een van de deelnemers reikt naar de microscoop, draait aarzelend aan de grove scherpstelknop en trekt haar hand weer terug. ‘Hoe krijg je goede foto's? Is er een manier om een andere camera aan te sluiten?’ vraagt ze. ‘Ik heb een betere camera, het zou zonde zijn die niet te gebruiken’.
Op een andere dag kijk ik toe als de deelnemers bezig zijn met het bouwen van DIY-laboratoriumapparatuur [fig. 3]. Een van hen vraagt zich af of hij een flowkast kan maken die tegelijk als afzuigkap zou kunnen dienen. Zo zou hij steriele lucht over zijn bureau kunnen blazen als hij biochemisch werk doet, en de dampen van zijn soldeerbout afzuigen als hij aan elektronica sleutelt.
Een andere keer zitten we in het lab en zet ik samen met de deelnemers een groeimedium in elkaar voor een protocol. Om het medium te verstijven voegen ze agar-agar toe, dat op een soortgelijke manier werkt als gelatine. Een van hen haalt een flesje uit de magnetron om te kijken of de agar-agar wat erin zit al is opgelost. Dat is het nog niet. ‘Wacht! Zet het nog niet terug!’ roept iemand.
We gluren naar de half opgeloste agar-gel terwijl het langzaam bewegende belletjes vormt [fig. 4]. ‘Schijn er eens met een lampje doorheen, misschien krijg je dan een leuk patroon op het plafond!’. Waar deze belletjes in een typisch biomedisch lab als een mislukking zouden worden beschouwd, worden ze hier benaderd als een mogelijkheid om een nieuwe richting te openen in het maakproces.
Alternatief laboratoriumwerk
In deze voorbeelden benaderen de BioHack Academy studenten de laboratoriumpraktijk op een verfrissende manier. In plaats van te zoeken naar een antwoord op de vraag: ‘wat is een lab?’ verkennen ze wat een lab zou kunnen zijn. Ze bevragen wat de resultaten van laboratoriumwerk kunnen zijn, zoals in het geval van het korstmos onder de microscoop. Ze onderzoeken de instrumenten en gereedschappen van het lab en vinden deze opnieuw uit om aan verschillende doeleinden en vereisten te voldoen.
Verder onderzoeken de studenten de lab-protocollen en onderbreken ze die wanneer er nieuwe handelingsmogelijkheden worden ontdekt, zoals in het geval van de agar-agar bubbels. De resultaten, de laboratoriumsetting en- uitrusting en de processen worden beschouwd als ruw materiaal voor het maken. Tegelijkertijd structureert het maakproces, terwijl het zich ontvouwt, wat de deelnemers relevant vinden in het lab.
Door te onderzoeken wat een lab zou kunnen zijn, zien de deelnemers het lab als iets dat nog niet af is, en benaderen ze laboratoriumpraktijken als praktijken die potentieel hebben om te veranderen. Deze manier van begrijpen schept verlegt de focus van het streven naar stabiele definities naar een toekomstgerichte verkenning van alternatieve manieren om laboratoriumwerk te beoefenen.
Verwijzingen
Latour, B., Woolgar, S. (1979). Laboratory life: The [social] construction of scientific facts. Princeton University Press.
Ihde, D. (1979). Technics and praxis: A philosophy of technology. Boston Series in the Philosophy of Science. Dordrecht: Reidel Press.
Verder biohacken, onderzoeken en kijken?
Meld je aan voor de maandelijkse Make-nieuwsbrief! (Kies: Digital fabrication, biotech and new materials, artistic research). Zo blijf je op de hoogte van onze laatste blogs, events, open calls en workshops.
Of kom naar de Academy Show op donderdag 12 mei, van 16:00 uur tot 20:00 uur.
Meld je aan
