Waag gaat in alle uithoeken van het land op Toekomstverkenning, waar we mensen naar hun idee over de toekomst vragen. Samen met stadsmakers wandelden we al rond in Amsterdam-Noord, Den Haag, Groningen en Hattem. Hieronder vind je een verzameling van de mensen die we spraken, en wat zij over de toekomst denken, en ervan verlangen.
'De toekomst? Voor mij is dat een flat mét lift.'
'Ik ben niet zo bezig met de toekomst. Ik leef meer in het nu en probeer altijd positief en vriendelijk te zijn.'
'Wij willen gelijke kansen voor iedereen, vooral in bijvoorbeeld onderwijs. Zodat iedereen zijn of haar talenten kan ontwikkelen.'
'Ik voel me soms machteloos, er wordt in de politiek niet naar ons geluisterd. Er kan meer vertrouwd worden op de mensen zelf.'
Als ik burgemeester van Groningen was, zou ik meer vluchtelingen opvangen.
'Ik ben niet bang voor de toekomst, ik heb er wel zin in. Toevallig zat ik laatst weer over de toekomst te denken met een vriend van me. We stelden ons een toekomst voor waarin eten er alleen nog maar in poedervorm was, en dat je er veel langer door kon leven. Dan zou ik misschien toch af en toe wat echts eten. Ik ben ook benieuwd naar automatisering, honderd jaar geleden dachten we vast dat het top zou zijn om een apparaatje te hebben waarmee je met iedereen in contact kan staan, maar daar ziten ook haken en ogen aan, dat zullen we vast in de toekomst ook hebben met dit soort ideeën.'
'De toekomst moet écht anders, op het gebied van voedsel en klimaat, en echt minder vlees. Maar ik moet wel snel gaan, want ik ga naar de kapper zo.'
'Het is meer ons probleem dan van de aarde.'
'Ik heb het wel makkelijk maar anderen niet. We moeten iedereen betrekken en ervoor zorgen dat niemand wordt vergeten.'
'Er komen steeds meer mensen van buiten Hattem in Hattem wonen, niet fijn. Maar iedereen die voor Ajax is, is een goede vriend.'
'Wat je kunt, moet je doen.'
'De politiek is een zooitje. Ik werk tot mijn zestigste en dan werk ik tot mijn dood. Geld verdienen om nu te overleven en een spaarpotje te hebben voor mijn kinderen.'
'Ik ben niet zo'n grenzendenker. De echte Nederlander bestaat niet. We moeten Europees denken. Uiteindelijk wordt dit hier één groot Zwolle.'
'Ik heb vanaf 1974 politiek werk gedaan, voor 30 jaar. Nu ben ik met pensioen en doe ik nog wat representatieve taken, als 'ereburger' van Den Haag. In de politiek moet je een toekomstvisie ontwikkelen. De toekomst is over, althans, mijn bijdrage is geleverd. De toekomst is van de burger.'
'De toekomst? Dan gaat alles steeds meer vanzelf. Zoals trams zonder chauffeur. Ik wil een eigen zaak. Een supermarkt, of een koffiehuis. Waar veel mensen naar toe komen om te eten of drinken. Dat het gezellig is om mij heen.'
- 'Oh jee, de toekomst. Weet jij nog waar je moeder zich altijd zo'n zorgen om maakt?'
- 'Ehh, ik weet het niet? Dat we de tafel afruimen?'
- 'Nee, de klimaatverandering! Daar werk ik aan, privé en in mijn werk. Dat vind ik belangrijk maar het is ook wel heel moeilijk.'
- 'Ik wil later dokter worden, tandarts, kok en kunstenaar. En twee of drie kinderen. Dat is gezellig, dan ben je niet zo alleen. Misschien wil ik wel naar het buitenland maar ik weet nog niet waar.'
- 'Het is mooi dat mijn kinderen de wereld echt als hun plek zien. Ik hoop wel dat ik niet hoef te vliegen om ze dan later nog te zien.'
'Toekomst is lastig. Alles lijkt toch minder te worden. Ik woon nog bij m'n ouders, woning en werk vinden lijkt toch moeilijker te zijn dan toen zij jong waren. Mijn droom is dat ik hier in de buurt mijn hele blok kan kopen. En dat al mijn vrienden dan in dat blok wonen en je makkelijk bij elkaar over de vloer kan komen. Ik zou daar muziek maken. Waarom ik dat wil, weet ik niet eens precies, ik zie m'n vrienden nu ook vaak. Maar dat je elkaar een beetje kunt meeslepen, dat lijkt me fijn.'
'Wat ik wens voor mijn kinderen en de volgende generatie? Veel activiteiten om aan mee te doen, ook voor kinderen die het minder breed hebben. Gelijkheid. En bijvoorbeeld initiatieven waarbij kleding en knuffels worden ingezameld.'