Vorige week op woensdag 15 januari werd het publieke internet 20 jaar oud. Op diezelfde dag in 1994 opende ook De Digitale Stad haar poorten. Tijd voor een moment van reflectie.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: het internet anno 2014 is stuk. Een kijkje onder de motorkap van de internettechnologie maakt al gauw duidelijk waarom. Geld verdienen is de drijvende kracht achter het systeem geworden en houdt het internet vandaag de dag overeind. “Shareholder value prefereert boven robuuste technologie”, aldus Marleen Stikker. Om nog maar niet te spreken over de inmiddels welbekende afluisterpraktijken en privacyschendingen waar het nieuws de laatste tijd mee vol staat.
Schitteren in afwezigheid
Maar het is nog niet te laat om in te grijpen. Ik was blij verrast om te zien dat mensen uit allerlei industrieën zich aangesproken voelden om tijdens de aftrap van het programma Let’s Fix The Internet mee te denken over de mogelijke oplossingen. Iedereen was uitgenodigd om mee te denken over de huidige staat van het web. De wetenschap, het bedrijfsleven en de media waren vertegenwoordigd. Maar ook gezichten uit de design- en de technologische industrie schoven aan in de Waag op de Nieuwmarkt. De diversiteit aan mensen was, net als de hoeveelheid lagen van het internet, veelzijdig en groot. Toch was er één vakgebied dat schitterde door afwezigheid. Op de vraag of er ook mensen uit de politiek aanwezig waren, ging er opmerkelijk genoeg geen enkele hand in de lucht...
Terug naar de essentie van de dag. Hoe kunnen we het internet 'fixen' en als gebruiker terugveroveren? Dat was de hamvraag tijdens deze Let’s Fix The Internet-sessie. Maar hoe vind je het antwoord op zo’n veelomvattende vraag? Het helpt om vast te stellen dat er geen perfecte oplossing voorhanden is. Integendeel: verschillende invalshoeken, opinies, verwachtingen en criteria op het gebied van internet moeten besproken worden.
Open podium
Iedereen kreeg de mogelijkheid om zijn visie en vraagstukken te delen op een open podium. De eerste spreker wist de essentie van de dag meteen goed te verwoorden: "In plaats van elkaar de tent uit te lokken, moeten we luisteren naar wat de ander te zeggen heeft." Door deze open sfeer maakten velen dankbaar gebruik van de microfoon. Een gedeelde gedachte was dat het vervangen van het internet misschien wel een betere oplossing is dan het fixen. Zo werd de vergelijking gemaakt met het bouwen van een huis in een moeras: als de basis niet goed is, zal het bouwwerk nooit deugen. Betekent dat dan dat we af moeten van de bestaande grote serverbedrijven? Of moeten we op zoek gaan naar alternatieve vormen van internet? En hoe pak je dat aan als je rekening moet houden met zo’n drie miljard internetgebruikers wereldwijd, die behoorlijk kunnen verschillen in gedachtegoed, wensen en belangen. Dé internetgebruiker bestaat namelijk niet, daar was iedereen het unaniem over eens. Dat brengt ons meteen op een ander onderwerp: digitale keuzevrijheid. En dan met name het gebrek daaraan. In de ideale situatie zou iedere internetgebruiker de vrijheid moeten hebben om zijn eigen grenzen af te bakenen. Wij moeten zelf kunnen aangeven welke persoonsgegevens we wel en vooral niét wilt delen om te voorkomen dat we veranderen in digitale handelswaar.
Eerste stappen
Dit waren slechts enkele aspecten van het Let’s fix the Internet verhaal. Een verhaal waar iedere internetgebruiker deel van uitmaakt. Er valt genoeg te zeggen over, en te verbeteren aan, de huidige staat van het web. De uitdaging zit ‘m dan ook in het benoemen van relevante thema’s op basis van de uitgesproken visies. Via welke wegen kan het internet worden verbeterd? Gezamenlijk komen we op negen thema’s: alternative tools, replacing the Internet, conspiracy, infiltration & lobby, design & awareness, finance, user requirements en legislation. Deze thema’s vormen samen de roadmap en basis voor het Let’s fix the Internet programma. De eerste stappen zijn gezet.
Bekijk hier de foto's van deze dag op Flickr.
